Το καλοκαίρι του 2020 η Κατερίνα Ευαγγελάτου, η οποία είχε μόλις ένα χρόνο νωρίτερα αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών, θα παρουσίαζε για πρώτη φορά το δικό της πρόγραμμα. Όμως μεσολάβησε η πανδημία και όλα βρέθηκαν στον αέρα, με αγωνία ακόμα και για την πραγματοποίηση ή όχι της διοργάνωσης. Εκείνη η αβεβαιότητα, σε συνδυασμό με την ελκυστική περίπτωση μιας δημιουργού που κουβαλά βαριά καλλιτεχνικά γονίδια, κόρη του Σπύρου Ευαγγελάτου και της Λήδας Τασσοπούλου, εγγονή του Αντίοχου Ευαγγελάτου και ανιψιά της λυρικής τραγουδίστριας Δάφνης Ευαγγελάτου, με ώθησε να της ζητήσω, χωρίς μέχρι τότε να γνωριζόμαστε, να κάνουμε ένα “Υστερόγραφο”. Επιπροσθέτως, το κλείσιμο του ιστορικού “Αμφιθεάτρου” που συνέπεσε με την περίοδο των γυρισμάτων, τα οποία εκτάθηκαν σε τρεις μήνες, καθώς και ο περίκλειστος χαρακτήρας μιας τόσο δυναμικής γυναίκας που έχει χάσει από νωρίς όλη της την οικογένεια - όπως ακριβώς είχε συμβεί και σε μένα - μού κίνησε ζωηρά το ενδιαφέρον. Προέκυψε ένα βαθύ και ζωντανό πορτρέτο και παράλληλα ένα ισχυρό ντοκουμέντο για τα χρόνια της πανδημίας.
Το καλοκαίρι του 2020 η Κατερίνα Ευαγγελάτου, η οποία είχε μόλις ένα χρόνο νωρίτερα αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών, θα παρουσίαζε για πρώτη φορά το δικό της πρόγραμμα. Όμως μεσολάβησε η πανδημία και όλα βρέθηκαν στον αέρα, με αγωνία ακόμα και για την πραγματοποίηση ή όχι της διοργάνωσης. Εκείνη η αβεβαιότητα, σε συνδυασμό με την ελκυστική περίπτωση μιας δημιουργού που κουβαλά βαριά καλλιτεχνικά γονίδια, κόρη του Σπύρου Ευαγγελάτου και της Λήδας Τασσοπούλου, εγγονή του Αντίοχου Ευαγγελάτου και ανιψιά της λυρικής τραγουδίστριας Δάφνης Ευαγγελάτου, με ώθησε να της ζητήσω, χωρίς μέχρι τότε να γνωριζόμαστε, να κάνουμε ένα “Υστερόγραφο”. Επιπροσθέτως, το κλείσιμο του ιστορικού “Αμφιθεάτρου” που συνέπεσε με την περίοδο των γυρισμάτων, τα οποία εκτάθηκαν σε τρεις μήνες, καθώς και ο περίκλειστος χαρακτήρας μιας τόσο δυναμικής γυναίκας που έχει χάσει από νωρίς όλη της την οικογένεια - όπως ακριβώς είχε συμβεί και σε μένα - μού κίνησε ζωηρά το ενδιαφέρον. Προέκυψε ένα βαθύ και ζωντανό πορτρέτο και παράλληλα ένα ισχυρό ντοκουμέντο για τα χρόνια της πανδημίας.
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Δημήτρης Κορδελάς
Μοντάζ:
Μυρτώ Λεκατσά - Θανάσης Ντόβας - Αποστολία Παπαιωάννου
Ηχοληψία:
Αλέξανδρος Σακελλαρίου
Παραγωγή:
Βασίλης Κοτρωνάρος
