Η Ράνια Οικονομίδου, με την τόσο χαρακτηριστική φωνή της, είναι ένα παιδί που έχει μεγαλώσει με ιδιαίτερο τρόπο, κρατώντας πάντα ολοζώντανη μέσα του την παιδική ψυχοσύνθεση.
Γνωριστήκαμε το 2003 όταν η Ράνια έπαιξε, καταπληκτικά, έναν ρόλο στην “Αλεμάγια”.
Τής είχα προτείνει, στα χρόνια που ακολούθησαν, να κάνουμε ένα πορτρέτο για τη ζωή της, όμως αρνιόταν πεισματικά, καθώς δεν αισθανόταν έτοιμη να μιλήσει για ορισμένα θέματα και κυρίως για την διάλυση των δύο θεατρικών ομάδων που καθόρισαν την διαδρομή της. Τη “Σκηνή” και το “Εμπρός”.
Τελικά, το 2022, η Ράνια, παρά τις όποιες αναστολές της, λόγω σεμνότητας, δέχτηκε να προχωρήσουμε. Και προέκυψε κάτι εξόχως συγκινητικό, που περιλαμβάνει την ανοιχτή εξομολόγησή της για τον πατέρα της, τον οποίο έχασε όταν ήταν μόνο ενός έτους, στα Δεκεμβριανά του 1944, τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, τη διαδρομή της στο Εθνικό και τελικά τα τραύματα που τής έχει αφήσει η διάλυση των δύο ομάδων με τις οποίες είχε τόσο πολύ συνδεθεί. Μίλησε για πρώτη φορά δημοσίως για όλα αυτά, με απόλυτη ειλικρίνεια, παρουσιάζοντάς μας τη μορφή μιας σπουδαίας γυναίκας - ηθοποιού, με πεισματάρικη παιδική ψυχή. Ειδικά όταν μπήκαμε στο κλειστό από χρόνια και υπό κατάληψη Θέατρο Εμπρός, ζήσαμε στιγμές μοναδικής και άδολης συγκίνησης, όπως άλλωστε φαίνεται και στο τελικό αποτέλεσμα.
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Δημήτρης Κορδελάς
Μοντάζ:
Μυρτώ Λεκατσά - Θανάσης Ντόβας - Αποστολία Παπαιωάννου
Ηχοληψία:
Αλέξανδρος Σακελλαρίου
Παραγωγή:
Βασίλης Κοτρωνάρος
