Η ιστορία του μπασκετικού ΠΑΟΚ από τις απαρχές μέχρι το 2009.
Εμφανίζονται:
Ορέστης Αγγελίδης, Βαγγέλης Φουντουκίδης, Γιάννης Πολίτης, Μάνθος Κατσούλης, Φίλιππος Συρίγος, Βασίλης Σκουντής, Παναγιώτης Φασούλας, Θόδωρος Ροδόπουλος, Φαίδων Ματθαίου, Βαγγέλης Αλεξανδρής, Μπάνε Πρέλεβιτς και Κώστας Πολίτης.
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Κλαούντιο Μπολιβάρ
Ηχοληψία:
Δημήτρης Κανελλόπουλος
Βοηθός παραγωγής:
Γιάννης Βικίας
Έρευνα αρχείων:
Άκης Παπαδόπουλος
Κείμενα - Αφήγηση:
Κωνσταντίνος Καμάρας
Σενάριο - Ιστορική Τεκμηρίωση - Σκηνοθεσία:
Ηλίας Γιαννακάκης
Στη συγκεκριμένη ταινία αισθανόμουν και αισθάνομαι ότι αυτό που λείπει δεν είναι κάτι που παραλείφθηκε ή έχει εν τω μεταξύ συμβεί, αλλά πολύ περισσότερο κάτι που (περιμένουμε ότι)θα έρθει στο μέλλον.
Και πιο συγκεκριμένα, αυτό που λείπει, είναι μια “δυναστεία”, μια σειρά κατακτήσεων εγχώριων τίτλων και ακόμα περισσότερο το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Η Ευρωλίγκα δηλαδή.
Ο ΠΑΟΚ έχει κατακτήσει μόνο δυο πρωταθλήματα. Το μακρινό 1959, μιλά γι αυτό ο βετεράνος Ορέστης Αγγελίδης και πολύ αργότερα, το 1992.
Είχε προηγηθεί η τρομερή δεκαετία του ογδόντα, όπου ο ΠΑΟΚ αποτελούσε το δεύτερο σπουδαίο μισό του ελληνικού μπάσκετ, σε συλλογικό επίπεδο, αλλά τα πρωταθλήματα έπαιρνε το πρώτο μισό, ο Άρης του Γκάλη και του Γιαννάκη.
Ο ΠΑΟΚ κατάφερε να κατακτήσει, στη δεκαετία του ενενήντα, τους δυο χαμηλότερους Ευρωπαϊκούς τίτλους, Κυπελλούχων το 1991 και Κόρατς το 1994, αλλά το μεγάλο του ξέφυγε στη μια και μοναδική ευκαιρία, το 1993, στο FinalFour του ΣΕΦ.
Έφτασε και σε άλλους δυο Ευρωπαϊκούς τελικούς, 1992 και 1996 και (τι ειρωνεία!) αφού είδε το γήπεδό του στην Πυλαία να γίνεται πραγματικότητα, ύστερα από όνειρα πολλών χρόνων, πέρασε στο περιθώριο.
Υπάρχουν όλα αυτά στη ταινία, όπως υπάρχει και ο τελικός του 1984, με τα κουρεμένα κεφάλια, που αποτέλεσε τη σπίθα η οποία εκτόξευσε τον ΠΑΟΚ σε όσα σπουδαία ακολούθησαν.
Και υπάρχουν ορισμένα πρόσωπα. Ο Θόδωρος Ροδόπουλος, μέγας καθηγητής του μπάσκετ, ήταν αυτός που έχτισε την ομάδα μεταξύ 1981 - 1983.
Ο Μάνθος Κατσούλης ήταν η κολόνα της ομάδας επί πολλά χρόνια.
Ο εμβληματικός αρχηγός και ξεχασμένος από τους πολλούς Γιάννης Πολίτης, πέρασε όλα τα δύσκολα χρόνια και ανταμείφθηκε, ακριβώς προτού σταματήσει, με το “κουρεμένο” Κύπελλο Ελλάδας του 1984.
Υπάρχει όμως και ο Φασούλας. Μου είχαν πει να μην τον εντάξω στους ομιλητές καθώς είχε πικράνει τους φίλους της ομάδας με τη μεταγραφή στον Ολυμπιακό και τη γενικότερη προσχώρησή του στο Νότο. Όμως, θεώρησα ότι είχε προσφέρει πάρα πολλά στον ΠΑΟΚ και τελικά μίλησε στη ταινία σαν να μην είχε φύγει ποτέ.
Και φυσικά μιλά ο περίφημος Μπάνε Πρέλεβιτς, ίσως ο πιο εμβληματικός από όλους που υπηρέτησαν τον μπασκετικό ΠΑΟΚ. Κι ας είναι Σερβοέλληνας.
Μια ιστορία μεγαλείου, ματαίωσης και ανομολόγητης ελπίδας και πίστης είναι η ταινία για τον ΠΑΟΚ.
