Η ταινία παρακολουθεί τον Γιάννη Χουβαρδά στο μεταίχμιο που μόλις έχει αφήσει πίσω του το Θέατρο Αμόρε και αναλαμβάνει το Εθνικό Θέατρο μετά το θάνατο του Νίκου Κούρκουλου.
Κάμερα:
Κλαούντιο Μπολιβάρ - Ηλίας Γιαννακάκης
Σενάριο - Σκηνοθεσία:
Ηλίας Γιαννακάκης
Παρακολουθούσα συστηματικά τις παραστάσεις στο θέατρο Αμόρε από το ξεκίνημά του το 1991.
Κατά συνέπεια ήταν φυσικό επόμενο κάποια στιγμή να θελήσω να κάνω ένα “Παρασκήνιο” για τον Γιάννη Χουβαρδά.
Είχαμε γνωριστεί στη διάρκεια του αντίστοιχου “Παρασκηνίου” για την Αμαλία Μουτούση.
Ξεκινήσαμε ακριβώς στη φάση που έκλεινε το Αμόρε και υπήρχε μια έντονη συγκινησιακή φόρτιση. Και παράλληλα τα γυρίσματα συνέπεσαν με την ανάληψη των καθηκόντων του ως καλλιτεχνικού διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο μετά το θάνατο του Νίκου Κούρκουλου.
Τον κινηματογράφησα κατά τη διάρκεια των προβών για ένα έργο του Έντεν Φον Χόρβατ. “Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης”. Ήταν για το φεστιβάλ Αθηνών. Παράλληλα με τις πρόβες, τον ακολούθησα με την κάμερα και μέσα στο κτήριο του Εθνικού το οποίο τότε ανακαινιζόταν. Ο ίδιος αισθανόταν αμήχανος στα νέα του καθήκοντα και αυτό αποτυπώθηκε με αστείο τρόπο σε μια στιγμή όπου ένας εργάτης, που κουβαλούσε βαριά υλικά, παραλίγο να πέσει πάνω στον Γιάννη Χουβαρδά τη στιγμή που αυτός μου μιλούσε στην κάμερα. Ήταν εκτός από αστείο και ενδεικτικό του μετεωρισμού του εκείνη την περίοδο καθώς αισθανόταν ξένος μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Η μετάβαση από το Αμόρε στο Εθνικό ήταν ξαφνική και απότομη.
Η ταινία επιχείρησε να σκιαγραφήσει το πορτραίτο ενός δύσκολου και αρκετά κλειστού ανθρώπου. Παρά τις δυσκολίες χαίρομαι που έγινε η ταινία γιατί είχε μεγάλο ενδιαφέρον η προσπάθεια να ξεκλειδώσεις μια τέτοια προσωπικότητα.
Ελευθεροτυπία
