Ήταν η εποχή που μόλις είχε κάνει την εμφάνισή της η “Ομίχλη”, μια άτυπη ένωση κινηματογραφιστών που θέλησαν να αλλάξουν το κατεστημένο του Ελληνικού κινηματογράφου και των Κρατικών Βραβείων.
Τότε ακριβώς είχαν αναδειχτεί νέοι σκηνοθέτες, με προεξάρχοντα τον Γιώργο Λάνθιμο. Τότε δημιουργήθηκε ο όρος “Σύγχρονο ρεύμα” ή αλλιώς Greek Weird Cinema.
Είχα, λοιπόν, την ιδέα να προτείνω στον Περίπλου, στους Στέλιο Χαραλαμπόπουλο και Θάνο Λαμπρόπουλο δηλαδή, να καταγράψουμε σε μορφή σειράς ντοκιμαντέρ, με πορτρέτα εκείνων των νέων ελλήνων σκηνοθετών που είχαν τότε εκφράσει το νέο ύφος, όλη εκείνη τη ζύμωση.
Υπάρχει, συνεπώς, η καταγραφή ενός ντοκουμέντου με μεγάλο ενδιαφέρον.
Εγώ πραγματοποίησα τέσσερα επεισόδια στα οποία καταγράφονταν δυο, κάθε φορά, νέοι σκηνοθέτες.
Είχα τη μεγάλη χαρά να καταγράψω τον Αλέξανδρο Βούλγαρη ή αλλιώς The Boy, πολύ καλό μου φίλο, που με έχει βοηθήσει πολλές φορές ουσιαστικά σε ταινίες μου (στη Μακρόνησο και τη Χαρά) και τον οποίο θεωρώ έναν αληθινά σπουδαίο δημιουργό.
Κατά τη γνώμη μου τον σημαντικότερο κινηματογραφιστή που εμφανίστηκε στην Ελλάδα από το 2005 και μετά.
Και φυσικά, σε άλλο επεισόδιο, την αδελφή του Κωνσταντίνα Βούλγαρη, από τις πιο ιδιοσυγκρασιακές περιπτώσεις του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
Τους είχα πρωτογνωρίσει το 1993, ως βοηθός του πατέρα τους, του Παντελή, όταν ήταν 13 ετών η Κωνσταντίνα και 12 ετών ο Αλέξανδρος.
Και είχε πολλή πλάκα, μετά από τόσα χρόνια, να τους κάνω ντοκιμαντέρ – πορτρέτα.
Τότε γνώρισα και τον Γιάννη Οικονομίδη ο οποίος ένα χρόνο αργότερα με βοήθησε ιδιαίτερα κάνοντας έναν πολύ χαρακτηριστικό, αν και δεν φαινόταν το πρόσωπό του, ρόλο στη “Χαρά”.